- αξίωμα
- (Μαθημ.)Κάθε μαθηματική θεωρία κατασκευάζεται κατά τον ακόλουθο τρόπο: αναχωρεί κανείς από ένα σύνολο αφηρημένων στοιχείων, τα οποία είναι υποχρεωμένα να ικανοποιούν ορισμένες ιδιότητες που ονομάζονται α. της θεωρίας και οι οποίες χαρακτηρίζουν αυτά καθαυτά τα στοιχεία· από τα α. αυτά συνάγονται όλες οι δυνατές λογικές συνέπειες. To σύνολο αυτών των λογικών συνεπειών συνιστά ακριβώς τη μαθηματική θεωρία, τη σχετική με τα α. που έχουν τεθεί. Κλασικό παράδειγμα, που φωτίζει τα προηγούμενα, είναι εκείνο της ευκλείδειας γεωμετρίας του επιπέδου. To σημείο και η ευθεία είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της επίπεδης γεωμετρίας· οι στοιχειώδεις ιδιότητες, τις οποίες ικανοποιούν τα στοιχεία αυτά, είναι τα γνωστά α. της ευκλείδειας γεωμετρίας: από δύο σημεία διέρχεται ακριβώς μία ευθεία, η ευθεία μπορεί να προεκταθεί απεριόριστα και προς τα δύο μέρη, δύο ευθείες –του επιπέδου– είτε τέμνονται σε ένα σημείο είτε δεν τέμνονται (και τότε ονομάζονται παράλληλες), από ένα σημείο διέρχεται ακριβώς μία παράλληλη προς μία δεδομένη ευθεία κλπ. Με βάση τα α. αυτά διαπιστώνονται, με κατάλληλους συλλογισμούς, άλλες ιδιότητες (θεωρήματα) λιγότερο προφανείς και απλές. To σύνολο όλων αυτών των λογικών συνεπειών συνιστά την επίπεδη ευκλείδεια γεωμετρία. Αξίζει να παρατηρηθεί ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μπορεί στην ουσία να γίνει αφαίρεση από τα ειδικά θεμελιώδη στοιχεία (σημεία, ευθείες), με την έννοια ότι αν ένα άλλο σύνολο στοιχείων (που δεν είναι σημεία και ευθείες, αλλά άλλης φύσης) ικανοποιεί τα προηγούμενα α., τότε γι’ αυτό το νέο σύνολο θα ισχύουν τα ίδια θεωρήματα που ισχύουν στην ευκλείδεια γεωμετρία, τροποποιημένα μόνο κατά τη γλωσσική διατύπωση.
Από το γεγονός αυτό προκύπτει η μεγάλη ωφέλεια της αξιωματικής μεθόδου, εφόσον μία ορισμένη μαθηματική θεωρία είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στην πράξη σε διάφορα σύνολα αντικειμένων, αρκεί να ικανοποιούνται τα ίδια α. Το συμπέρασμα είναι ότι μια μαθηματική θεωρία δεν είναι τίποτε άλλο από ένα υποθετικό-παραγωγικό σύστημα, δηλαδή το σύνολο των λογικών συνεπειών που προκύπτουν από ένα οποιοδήποτε σύστημα α. σε αφηρημένα στοιχεία. Ο μόνος περιορισμός που τίθεται είναι τα α. αυτά να είναι συμβιβαστά, δηλαδή να μην είναι αντιφατικά μεταξύ τους και επιπλέον ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, με την έννοια ότι δεν συμβαίνει κάποιο από αυτά να είναι συνέπεια των υπολοίπων.
Η έννοια του α. και ο ρόλος των α. στα μαθηματικά αποσαφηνίστηκαν μόλις κατά τον 19o αι. και τις αρχές του 20ού, χάρη στις σχετικές εργασίες των Φρέγκε, Πεάνο, Χίλμπερτ και Ράσελ. Ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση υπήρξε η ανακάλυψη ότι συχνά είναι δυνατόν να αντικαταστήσουμε ένα α. μιας μαθηματικής θεωρίας με άλλο α., αντίθετο του προηγούμενου, χωρίς το νέο αυτό α. να συγκρούεται (να μην είναι συμβιβαστό) με τα υπόλοιπα. Με τον τρόπο αυτό παίρνουμε μια άλλη μαθηματική θεωρία, που οι βασικές της έννοιες πρέπει να θεωρούνται διαφορετικές από εκείνες της θεωρίας από την οποία ξεκινήσαμε. Για παράδειγμα, αν στην ευκλείδεια γεωμετρία αντικαταστήσουμε το α. (αίτημα του Ευκλείδη) «από κάθε σημείο εκτός ευθείας άγεται ακριβώς μία παράλληλη προς αυτή», με το α. «από κάθε σημείο εκτός ευθείας άγονται δύο τουλάχιστον παράλληλοι προς αυτή», παίρνουμε μία άλλη (μη ευκλείδεια) γεωμετρία (των Λομπατσέφσκι – Μπόλιε). Είναι δυνατόν να γίνουν και άλλες τροποποιήσεις στην ευκλείδεια γεωμετρία και να προκύψουν έτσι άλλες, μη ευκλείδειες γεωμετρίες. Από λογική άποψη, καμία από τις γεωμετρίες αυτές δεν είναι περισσότερο προτιμητέα από τις άλλες· η προτίμηση μίας αντί μίας άλλης είναι θέμα εξυπηρέτησης, όπως απέδειξε ο Ζιλ Ανρί Πουανκαρέ.
Πρέπει να σημειωθεί ότι παλαιότερα γινόταν διάκριση μεταξύ των όρων α. και αίτημα. Σήμερα, οι δύο όροι χρησιμοποιούνται διεθνώς χωρίς διαφορά.
* * *το (AM ἀξίωμα) [αξιώ]1. ανώτερη θέση, βαθμός2. (Λογ. -Μαθ.) αυταπόδεικτη αρχή, ό,τι λαμβάνεται ως βάση απόδειξηςαρχ.1. φήμη, υπόληψη«τὸ τῶν ἐλευθέρων γυναικῶν ἀξίωμα» (Δημοσθ.), «ἀξίωμα ἔχειν ἀρετῆς» — φήμη για την αρετή του (Αριστοτ.)2. αξία, ποιότητα«οὑ τῷ πλήθει ἀλλά τῷ ἀξιώματι» — όχι ως προς τον αριθμό αλλά ως προς την αξία (Θουκ.)3. απόφαση («τὰ τῶν προγόνων ἀξιώματα», Δημοσθ.)4. τιμή, αυτό για το οποίο θεωρείται άξιος κάποιος («τὸ τῆς πόλεως ἀξίωμα» — η τιμή του να αντιπροσωπεύει την πόλη, Δημοσθ.)5. απαίτηση, αίτηση6. θεωρία, φιλοσοφική άποψη («τὸ τοῡ Ζήνωνος ἀξίωμα», Αριστοτ.).
Dictionary of Greek. 2013.